Bu Milletin Cebine Göz Dikmeyin, Sabrına Dokunmayın!

Aziz DAĞTEKİN Yazdı

Her sabah güne ya zamla, ya vergiyle ya da yeni bir cezayla uyanır oldu bu millet. Son günlerde dolaşan iddia artık sabır sınırını da, mantık sınırını da zorluyor: UTTS sistemi olmayan araçlara tam 28 bin TL ceza kesileceği konuşuluyor. Yani vatandaş ekmek derdindeyken, arabasına bir sistem taktırmadı diye neredeyse asgari ücretin üç katı kadar ceza mı ödeyecek? Bu nasıl bir vicdan? Bu nasıl bir devlet refleksi?

Sanki biri inadına halkın üstüne üstüne geliyor. Yetmedi mi ağır trafik cezaları, ek taşıt vergileri, hayatımıza yıllar önce girip bir daha çıkmayan deprem vergileri? Ne yapsın bu halk? Araba mı satacak, çocuk mu okutacak, kirasını mı ödeyecek? Şimdi bir de “yeni sistem takmadın” diye cezalar mı yağacak? Böyle giderse, bir sabah “hava soluma vergisi” diye uyanırsak kimse şaşırmayacak.

İktidar artık halkın nabzını tutmuyor, halkın acısını görmüyor. Çarşıyı, pazarı, marketi bırakın, evin mutfağı bile yangın yeri. Ama gelin görün ki, TÜİK enflasyon düşüyor diyor. Hangi ürüne göre, hangi markete göre düşüyor? Sokağın enflasyonunu bu sepet açıklamıyor. Gerçek hayatla bu rakamların bir ilgisi kalmadı. Vatandaşın enflasyonu TÜİK’ten değil, bizzat kasadan, etiketten okunuyor.

Çiftçi desen tarlasını ekip biçiyor, buğday hasadı yapıldı ama taban fiyat yok. Ağustos’ta mısır hasadı var, hâlâ belirsizlik hâkim. Bir belirsizliktir gidiyor. Temmuz geliyor, emekli ve memur zamlarını bekliyor ama TÜİK’in düşük enflasyon oranıyla yine hayal kırıklığı yaşanacak. Oysa pazarda domatesin, biberin, süt ve peynirin, etin fiyatı hiç inmiyor. Bir tek vatandaşın sabrı iniyor, morali iniyor, umudu iniyor.

Noter harçları yüzde 50 arttı, tapu devir ücretlerine yüzde 60 zam geldi. Her adımda vatandaştan para alan bir sistem var karşımızda. Radarlar kaza önlemek için değil, ceza kesmek için var sanki. Kazalar azaldı mı? Hayır. Her gün bir ocak sönüyor. O zaman soruyor insan: bu cezalar neye yarıyor?

Bu halk artık bunaldı, boğuldu, nefes alamaz hale geldi. Vatandaş yaşamak değil, ayakta kalmaya çalışıyor. Devlet dediğin babadır, vatandaşını ezer mi? Halkı değil, onun dertlerini ezmeniz gerekirdi. Ama siz her geçen gün daha da uzaklaşıyorsunuz bu milletten. Kaf dağından inin artık. İnip bir sofraya oturun. Bakın bakalım o sofrada ne var, o evde umut var mı, çocukların gözünde gelecek var mı?

Sizden artık büyük vaatler istemiyor bu millet. Sadece adil olun, sadece hakkaniyetli olun, sadece dokunun bu hayatlara. Ama siz elinizi hep ceplere uzatıyorsunuz.

Yeter artık!

Bu milletin sabrını daha ne kadar sınayacaksınız?

Unutmayın!

Bu millet üç şeyi asla affetmez. Cebine dokunanı, kutsalına uzananı, vatanına ve bayrağına el uzatanı…
Bunun hesabı bir gün sorulur. Çünkü bu milletin feraseti de, vicdanı da büyüktür ama sabrının da bir sınırı vardır.